Η πρώτη και μόνη ήττα των εθνοαποδομητών στην Ελλάδα.

Στα ελληνικά συνηθίζουμε την έκφραση «κατεβαίνω στην πολιτική». Δεν ξέρω, ίσως επειδή πρέπει να «κατέβεις» για να πουλήσεις τον εαυτό σου, σαν προϊόν, να πεις δηλαδή πράγματα που δεν θα τα έλεγες σε καμία περίπτωση.

Σε όλο μου τον δημόσιο βίο είμαι στρατιώτης, ψάχνω, βρίσκω, δίνω βήμα, ουσιαστικά δεν γράφω παρά σπάνια τα πρώτα 10-15 χρόνια που δίνω αυτό το βήμα.

Όμως για ένα 15μηνο, από τον Μάιο του 2006 ως τον Σεπτέμβριο του 2007 έδωσα μία μεγάλη μάχη, ως στρατηγός!

Τότε ήμουν υπερήφανος ότι ήταν η πρώτη ήττα των εθνοαποδομητών στην Ελλάδα.

Σήμερα σκέφτομαι το ίδιο πράγμα με κάποια θλίψη, επειδή ήταν η μόνη ήττα! Δεν υπήρξε άλλη.

Πρόκειται για το διαβόητο βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού.

Το βίντεο που βλέπετε είναι από την εκπομπή Φάκελοι του Αλέξη Παπαχελά. Έστειλε δημοσιογράφο και κάμερα μαν στο σπίτι μου στην Αγγλία για να μου πάρουν συνέντευξη.

Τα «10-12» άτομα τα έχω περιγράψει στην ανασκόπηση των αντιδράσεων (δείτε το πρώτο σχόλιο). Ήταν τα εξής

Αντώνης Παυλίδης, Κωνσταντίνος Χολέβας, Βλάσης Αγτζίδης, Παναγιώτης Χαρατζόπουλος, Θεόδωρος Σκαπινάκης, Θύμιος Παπανικολάου, Ειρήνη Στασινοπούλου, Δημήτρης Αλευρομάγειρος.

Προσεκλήθησαν, αλλά δεν προσήλθαν ο Νίκος Λυγερός και ο Δημήτρης Νατσιός (έστειλε το πρώτο άρθρο, που με παρακίνησε, αλλά δεν προσήλθε στην ομάδα εργασίας σύνταξης της επιστολής για συλλογή υπογραφών, επειδή δεν είχε στενή επαφή με το διαδίκτυο, έμπαινε για λίγα λεπτά μία φορά την εβδομάδα για να στέλνει το άρθρο του και αυτό ήταν όλο – έστελνε όμως συχνά επόμενα άρθρα του για το ίδιο θέμα)

Εμείς συγγράψαμε την επιστολή. Στην ομάδα προσετέθησαν λίγο αργότερα οι εξής

Φειδίας Μπουρλάς, Λαμπρινή Θωμά, Ανδρέας Φαρμάκης, Παναγιώτης Ήφαιστος, Χρήστος Κορκόβελος, Έλλη Γρατσία Ιερομνήμων και Κρίτων Σαλπιγκτής (φίλος του Κώστα Ζουράρι, με τον οποίον επίσης υπήρξε επαφή)

Αργότερα, στην ομάδα μπήκαν και ο Γιώργος Κακαρελίδης και Δημήτρης Γιαννόπουλος με τους οποίους οργανώσαμε μία Ημερίδα στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ.

Μίλησαν οι κάτωθι

Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης, Νεοκλής Σαρρής, Γιάννης Παπαμιχαήλ, Κώστας Ρωμανός, Βλάσης Αγτζίδης, Γιώργος Καραμπελιάς, Περικλής Νεάρχου, εγώ (Ανδρέας Σταλίδης), Γιώργος Κακαρελίδης και Χρήστος Κορκόβελος.

Συντόνιζε ο Δημήτρης Γιαννόπουλος.

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης δεν παρέστη λόγω προβλήματος υγείας την τελευταία στιγμή.

Στην πρώτη γραμμή των καλεσμένων ήταν η Άννα Συνοδινού.

Λεπτομέρειες θα δείτε στην ανασκόπηση στο πρώτο σχόλιο. Ορισμένες αναμνήσεις μου

1. Ήταν πεντακάθαρες οι τέσσερις φάσεις της γνωστής ρήσης του Γκάντι (είτε το είπε, είτε όχι), δηλαδή,

• πρώτα μας αγνόησαν,
• μετά μας χλεύασαν,
• μετά μας πολέμησαν
• και στο τέλος τους νικήσαμε. Μπορώ να ορίσω τις φάσεις αυτές ακόμα και με ημερομηνίες!

2. Έγιναν ερωτήσεις στη Βουλή από 10 βουλευτές, κυρίως της κυβερνώσας παράταξης της ΝΔ

3. Παρότι γράφτηκαν χιλιάδες κείμενα για το θέμα αυτό εκείνη την περίοδο, ο Παπαθεμελής έλεγε ότι το καλύτερο από όλα ήταν εκείνο το πρώτο κείμενο της συλλογής υπογραφών που συντόνισα το δίμηνο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου 2006, κάτω από το οποίο συλλέχθηκαν οι υπογραφές.

4. Η εξαιρετική τιμή να υπογράψει το αίτημά μας ο πρώην Προέδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης.

5. Η εξαιρετικά θετική ανταπόκριση της Ακαδημίας Αθηνών, η οποία αποτελείωσε το βιβλίο με τις παρατηρήσεις της.

6. Η αδικαιολόγητη εμμονή της υπουργού παιδείας Γιαννάκου και η στήριξή της στην κα. Μαρία Ρεπούση

7. Το θράσος της συγγραφικής ομάδας ΠΡΙΝ τις αντιδράσεις μας, όταν κατηγορούσαν γραπτώς και δημοσίως το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο όταν εξέφραζε αντιρρήσεις και «καθυστερούσε» την έγκριση

8. Το άρθρο του Άγγελου Ελεφάντη (στελέχους της αριστεράς) στην Αυγή, μετά την απόσυρση του βιβλίου, όπου άσκησε σφοδρή κριτική στο βιβλίο (ενώ σιωπούσε νωρίτερα, όπως είχε κατηγορηθεί)

9. Η συμπερίληψή μου στα «υποψήφια πρόσωπα της χρονιάς του 2007» (λόγω της επιτυχημένης χρήσης του διαδικτύου για έναν πολιτικό σκοπό) από δημοσιογράφους του ιστοχώρου ειδήσεων του skai.gr. Ψήφιζαν οι αναγνώστες του σάιτ και είχα έρθει δεύτερος σε ψήφους, μετά τον Λάκη Λαζόπουλο και την πρώτη χρονιά της επιτυχημένης εκπομπής του στην τηλεόραση.

10. Η συντονισμένη πολεμική εναντίον μας από πάρα πολλά μέσα ενημέρωσης, γνωστές γραφίδες του δημοσίου λόγου, καθηγητές πανεπιστημίου κλπ.

11. Το τεράστιο ακαδημαϊκό ενδιαφέρον που προκλήθηκε μετά. Γράφτηκαν 2 διδακτορικά για το θέμα (εκτός Ελλάδος), και αναρίθμητες μεταπτυχιακές εργασίες. Τουλάχιστον 10 από αυτές στην Τουρκία. Για 6-7 χρόνια μετά την απόσυρση συνέχιζα να λαμβάνω μηνύματα για να δίνω πληροφορίες για την υπόθεση αυτή σε ερευνητές πολιτικών επιστημών.

(και πόσα άλλα ξέχασα).

Ήταν μία αλησμόνητη μάχη, που χάραξε τη μνήμη πολλών ανθρώπων για όλη μας τη ζωή.

Όπως λέω και στο απόσπασμα, που σας καλώ να δείτε, το βιβλίο δεν το απέσυρε η πολιτική ηγεσία. Το απέσυρε ο ελληνικός λαός.